wspomnienia

Były sanitariuszkami czy łączniczkami. Nie tylko. Bardzo dobrze sprawdzały się jako wywiadowczynie czy sędziny, wydające wyroki, nawet śmierci. Kobiety antykomunistycznego podziemia, bez których jego działalność byłaby niezwykle trudna, a może nawet niemożliwa. W Łomżyńskich strukturach antykomunistycznego podziemia było ponad 200 kobiet. Stanisława Gołębiewska po mężu Majewska ps. ASTRA to jedna z wielu młodych kobiet, która w czasie II wojny światowej i po wojnie angażowały się w działalność niepodległościową w strukturach Polskiego Państwa Podziemnego. Była sanitariuszką, łączniczką, zaprzysiężoną podczad okupacji niemieckiej do Narodowych Sił Zbrojnych. W latach (1945 - 1947) jednocześnie uczyła się w studium nauczycielskim w Łomży i czynnie działała w podziemnych strukturach Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Do więzienia trafiła w 1950 roku. W w celach UB w Łomży była torturowana. Była wówczas w ciąży. - Byłam w ciąży, którą znosiłam bardzo źle. Któryś z nich krzyknął: „Przestań udawać!”. Stałam spokojnie. Nękały mnie torsje. Mąż parzył na mnie przerażony. Ich to nie obchodziło – wspomina Stanisława Majewska. Powodem aresztowania Stanisławy Majewskiej i jej męża, była jego działalność w latach 1944-1945. Wojciech Majewski był dowódcą AK w Krakowie. Aresztowani zostali, gdy spokojnie obydwoje pracowali, poświęcając się zawodowi nauczycielskiemu bez reszty w Szkole w miejscowości Stary Lubotyń (dawne województwo białostockie). Na łamach portalu publikujemy wspomnienia Stanisławy Gołębiewskiej po mężu Majewskiej ps. ASTRA. Zapraszamy do przeczytania części trzeciej.

Były sanitariuszkami czy łączniczkami. Nie tylko. Bardzo dobrze sprawdzały się jako wywiadowczynie czy sędziny, wydające wyroki, nawet śmierci. Kobiety antykomunistycznego podziemia, bez których jego działalność byłaby niezwykle trudna, a może nawet niemożliwa. W Łomżyńskich strukturach antykomunistycznego podziemia było ponad 200 kobiet. Stanisława Gołębiewska po mężu Majewska ps. ASTRA to jedna z wielu młodych kobiet, które w czasie II wojny światowej i po wojnie angażowały się w działalność niepodległościową w strukturach Polskiego Państwa Podziemnego. Była sanitariuszką, łączniczką, zaprzysiężoną podczas okupacji niemieckiej do Narodowych Sił Zbrojnych. W latach (1945 - 1947) uczyła się w studium nauczycielskim w Łomży i czynnie działała w podziemnych strukturach Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Do więzienia trafiła w 1950 roku. W celach UB w Łomży była torturowana. Była wówczas w ciąży. - Byłam w ciąży, którą znosiłam bardzo źle. Któryś z nich krzyknął: „Przestań udawać!”. Stałam spokojnie. Nękały mnie torsje. Mąż parzył na mnie przerażony. Ich to nie obchodziło – wspomina Stanisława Majewska. Powodem aresztowania Stanisławy Majewskiej i jej męża, była jego działalność w latach 1944-1945. Wojciech Majewski był dowódcą AK w Krakowie. Aresztowani zostali, gdy spokojnie obydwoje pracowali, poświęcając się zawodowi nauczycielskiemu bez reszty w szkole w miejscowości Stary Lubotyń (dawne województwo białostockie). Na łamach portalu publikujemy wspomnienia Stanisławy Gołębiewskiej po mężu Majewskiej ps. ASTRA. Zapraszamy do przeczytania części drugiej.

Pamiętasz profesora Stanisława Winiarskiego, nieustannie zatraconego w dźwiękach muzyki? Dla wielu był przyjacielem, dla innych nauczycielem, innym jeszcze zapisał się w pamięci jako szlachetny, poczciwy człowiek. Przez blisko 40 lat pracował jako organista w Katedrze w Łomży. Odszedł we wrześniu 2021 roku. Po dwóch latach tęsknoty Funacja Stach postanowiła zorganizować konkurs wspomnień. Pomóż utrwalić wspomnienia, by nie odeszły w zakurzoną przeszłość. Przeszukaj zakamarki fotografii, jeśli znajdziesz wśród nich postać Stacha (w towarzystwie lub nie), przekaż ją fundacji, a ta stworzy album.

,,Wielki tłum, który przybył na święto, usłyszawszy, że Jezus przybywa do Jerozolimy, wziął gałązki palmowe i wybiegł Mu naprzeciw. Wołali: „Hosanna! Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie”, oraz „Król izraelski!”. A gdy Jezus znalazł osiołka dosiadł go, jak jest napisane: „Nie bój się Córo Syjońska! Oto Król twój przychodzi, siedząc na oślęciu”. Z początku Jego uczniowie tego nie zrozumieli. Ale gdy został uwielbiony, wówczas przypomnieli sobie, że to o Nim było napisane i że tak Mu uczynili.’’ (J 12, 12-16).

Każdy z nas myśląc o przeżytych dotychczas Świętach Bożego Narodzenia ma w pamięci niezwykłe wspomnienia. Jedne wprawiają w radość, inne zaś poruszają czułe struny nostalgii. Wszystkie jednak są wyjątkowe, bo nasze.

13 grudnia minęła pierwsza rocznica śmierci Haliny Witkowskiej. Zdaje się, że wiemy wszystko o swoich rodzicach, ale z upływem czasu od ich śmierci okazuje się, że na wiele pytań nie uzyskamy już odpowiedzi. Zostaje smutek, że przegapiliśmy czas, gdy mogliśmy dopytać o wiele rzeczy. Chcielibyśmy poszerzyć wiedzę na ich temat, poznać dogłębnie czasy ich młodości, przeżycia… ale niestety ! Chciałabym spytać także Ojca o wiele epizodów z Jego życia, ale już od dawna nie mam okazji. Pozostało wiele pytań bez odpowiedzi i tak niestety już pozostanie.

Powstała na przełomie XIX i XX wieku, a więc liczy sobie ponad 100 lat. Obecnie ‘’przeżywa wspaniały czas’’. Trwa jej gruntowny remont. Zyskała nie tylko piękno zewnętrzne, ale także nową instalację wodno- kanalizacyjną, elektryczną oraz ciepłowniczą. Mowa o kamienicy położonej u zbiegu ulic Wojska Polskiego i Polowej, która u wielu mieszkańców Łomży przywołuje liczne wspomnienia.

Za oknem szaro, deszczowo, smutno. Jesień rozgościła się na dobre. Resztka liści jeszcze trzyma się na drzewach, ale już niedługo i one spadną. Drzewa będą puste. I mimo woli ogarnia nas nostalgia i tęsknota za tym, co było i jak widać szybko nie wróci. Za wolnością, którą odebrał nam COVID 19. Gdyby nie trudna sytuacja związana z obostrzeniami w związku z epidemią, można by odwiedzić koleżankę, umówić się na pogaduszki czy razem pójść gdzieś w przyjazne miejsce. Ale niestety, jest to na razie niemożliwe, i nie wiadomo jak długo potrwa ta izolacja. Klub Seniora nieczynny do odwołania, a tym samym zawieszone różnorodne, ciekawe zajęcia, które dawały wiele radości i możliwość spotkań w gronie seniorów.

Pożegnanie Bronisława Makieły

Prezydent Łomży i Zarząd Główny Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Łomżyńskiej ogłaszają VII edycję Ogólnopolskiego Konkursu na Wspomnienia i Pamiętniki, Refleksje, pod hasłem „W mieście, co było mi rajem”. Hasło jest cytatem z wiersza „Łomża”, napisanego przez łomżyniankę z Piastowa, Iwonę Krzepkowską–Bułat - laureatkę głównej nagrody w V edycji konkursu w 2017 roku.

Z głębokim żalem przyjąłem informację, że 1 września zmarł w wieku 94 lat major Bronisław Karwowski pseudonim „Grom” – mówi Dariusz Syrnicki. - Na wieczną wartę odszedł jeden z ostatnich autentycznych bohaterów czasów wojny i powojennej walki o niezawisłą Polskę.

25 lat mija od czasu, w Łomży przebywał święty Jan Paweł II. Ten wspaniały czas wspomina Tadeusz Babiel, gość Karoliny Łomotowskiej w specjalnym wydaniu programu "Na Starym Rynku"