Stacja Łomża. 60 minut do Warszawy

Przygotował właśnie i skierował do ministra infrastruktury Andrzeja Adamczyka interpelację w sprawie rozbudowy sieci kolejowej w Polsce północno - wschodniej z główną linią łączącą Warszawę z Giżyckiem przez m. in. Ostrołękę, Łomżę, Kolno i Pisz. Pomysł wspiera Agnieszka Barbara Muzyk kierująca od lat pracami Łomżyńskiego Forum Samorządowego.

- Dlatego właśnie zaangażowałam się kiedyś w politykę i samorząd, aby podejmować i wspierać projekty z wyobraźnią - mówi Agnieszka Barbara Muzyk.- W poprzednim miesiącu uczestniczyłam wraz ze Stanisławem Derehajło w spotkaniach roboczych z przedstawicielami rządu. Omawiane były sprawy społeczne i inwestycje realizowane w Polsce, w tym także program budowy połączeń kolejowych. Okazało się, że poseł Lech Antoni Kołakowski jest tam widoczny i słuchany, a samorządowa Łomża w ogóle nie angażuje się w tej sprawie.

Łomżyński poseł, który z żelazną konsekwencją zabiegał o przebieg Via Baltica przez Łomżę i u ministra infrastruktury Andrzeja Adamczyka dorobił się nawet przydomka: Lech "Via" Kołakowski, podobnie traktuje swoje nowe wyzwanie.

- Opieram się na konkretach i liczbach, a nie fantazjach. Centralny Port Komunikacyjny, który powstanie niewielkiej odległości od Warszawy, ma obsługiwać docelowo 100 milionów pasażerów. Ne ma żadnego powodu, aby zabrakło wśród nich tysięcy mieszkańców regionu na pograniczu województwa podlaskiego i warmińsko - mazurskiego. To obecnie jedna z części Polski o najsłabiej rozwiniętej sieci kolejowej, najgorzej skomunikowana z resztą kraju. A infrastruktura komunikacyjna to podstawa innych przedsięwzięć dla rozwoju gospodarczego. Proszę sobie wyobrazić, że dojazd do Warszawy zajmowałby zaledwie godzinę, czy niewiele więcej. To naprawdę żadna przeszkoda, aby prowadzić biznes w naszych stronach, a mieszkać w stolicy. Albo odwrotnie - tłumaczy parlamentarzysta.

Agnieszka Barbara Muzyk, także podkreśla, że dla Łomży powiązanie kolei i Via Baltica to otwarcie na inwestycje.

Lech Antoni Kołakowski swoje poglądy przedstawił już Mikołajowi Wildowi, pełnomocnikowi rządu, którego zadaniem jest nadawanie kształtu idei Centralnego Portu Komunikacyjnego, i znalazł zrozumienie oraz życzliwość. Agnieszka Barbara Muzyk z kolei jest w stałym kontakcie z przedstawicielami ministerstwa infrastruktury oraz Marcelem Klinowskim z zespołu doradczego CPK.

- Zaprosiłam przedstawicieli rządu i już niebawem wspólnie zaprezentujemy szczegóły - mówi liderka Łomżyńskiego Forum Samorządowego.

Lech Antoni Kołakowski pracujący w sejmowej komisji do spraw Unii Europejskiej już wcześniej zaangażował się w ważny dla całej wspólnoty projekt kolei dużych prędkości, które mają m. in. łączyć Północ i Południe kontynentu, ale także dowozić do CPK pasażerów np. z krajów nadbałtyckich. Ziemia Łomżyńska także powinna się na tym szlaku znaleźć i czerpać z tego korzyści. Najnowsza inicjatywa przewidziana jest na trochę mniejszą skalę, ale niemniej ważną dla regionu.

To powinien być kolejowy szlak pozwalający rozwijać prędkości do 160 kilometrów na godzinę, zatem – jak dowiedziała się Agnieszka Barbara Muzyk - dojazd z Łomży do Warszawy zajmowałby (z przystankami) może nie 60, ale około 80 minut i niewiele więcej do CPK.

- Powinien być powiązany z trasami i węzłami drogowymi. W rejonie Łomży takim najlepszym miejscem na centrum przeładunkowe i przesiadkowe dla komunikacji kolejowej i samochodowej byłyby okolice Kupisk. Bardzo liczę na samorządowe wsparcie tej inicjatywy - mówi Lech Antoni Kołakowski. Przechowuje i z satysfakcją prezentuje w swoim łomżyńskim biurze plansze z koncepcją stacji Łomża, które stworzyła kiedyś młoda adeptka architektury Karolina Chełstowska.

Agnieszka Barbara Muzyk w pełni zgadza się z oceną, że przebieg tak istotnych szlaków, drogowego i kolejowego, w rejonie Łomży, to perspektywa, jakiej miasto nie miało od dziesięcioleci.

- To mogą być nawet tysiące miejsce pracy - podkreślają wspólnie Agnieszka Barbara Muzyk i Lech Antoni Kołakowski. - Wykorzystanie tej szansy rysującej się wraz projektem Centralnego Portu Komunikacyjnego jest po prostu obowiązkiem. Zrobimy wszystko, żeby go wypełnić.