Marlena Siok: - Panie dyrektorze za wami można powiedzieć półmetek projektu “Cyfrowy Senior”. Projektu, w trakcie którego objaśniacie seniorom wirtualny świat, wyciągając ich tym samym z pewnego marginesu. Widać już pierwsze efekty?
Piotr Grabani: - Tak, można tak powiedzieć. Z 83. grup, które mamy przeszkolić w tym projekcie, 53. właśnie rozpoczyna zajęcia. Powoli kończymy działania na Ziemi Łomżyńskiej, a już po wakacjach przenosimy się na Suwalszczyznę. Z kolei nasz partner, lider projektu Europartner - Akademicki Klub Integracji Europejskiej podjął działania związane z tym projektem na Białostoczyźnie. Za nami pierwsze powiatowe podsumowanie projektu w mieście Łomża. Zyskaliśmy tu możliwość pracy z 10 grupami. Nie mniej jednak wciąż zgłaszają się do nas nowi uczestnicy. Dlatego rozpoczęliśmy rozmowy z Ministerstwem Cyfryzacji o możliwości tworzenia nowych grup. Mam nadzieję, że te rozmowy będą skuteczne.
M.S: - Czy właśnie w tym tkwi unikalność tego projektu? W tym otwieraniu drzwi, łamaniu barier?
P.G: - Projekt jest wyjątkowy ze wszech miar. Przede wszystkim próbujemy włączyć w cyfrowy świat osoby, które dotychczas nie miały żadnej styczności z komputerem. Poznają one specjalistyczne programy, ale także uczą się jak drogą elektroniczną radzić sobie z urzędami. Składać wnioski w Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa czy zeznanie podatkowe w urzędzie skarbowym. Warunkiem koniecznym uczestnictwa w tym projekcie było ukończenie 65 roku życia. Muszę jednak powiedzieć, że ta rozpiętość wiekowa jest bardzo duża, gdyż mamy uczestników, którzy przekroczyli 90 rok życia. I przyznam, że świetnie sobie radzą. Wartością dodaną tego projektu jest to, iż dzięki niemu mogliśmy zakupić sprzęt: laptopy, tablety czy routery, który daje nam mobilność. Wyjeżdżamy w najmniejsze środowiska, wchodzimy niemal pod strzechę. Wyjątkiem jest Pani Janina, która poza tym, że zna obsługę komputera, ponieważ pracuje z nim od wielu lat, to wciąż realizuje swoje pasje. Takie osoby również mile widzimy w naszym projekcie, ponieważ trener jest tylko jeden. Przyjęliśmy taką zasadę, że gdy ktoś potrafi coś więcej niż inni uczestnicy, to wspiera ich wiedzą, poszerzając przy tym swoje horyzonty. Dodatkowym aspektem projektu jest włączenie seniorów w aktywne życie towarzyskie. Chodzi o to, by wyszli z domu, spotkali się, porozmawiali, po prostu ze sobą byli. Nieustannie to podkreślamy, że komputer stanowi dodatek do tego, co chcemy robić z seniorami. Chcemy, by czuli się potrzebni i uwierzyli w siebie i swoje możliwości.
M.S: - Pani Janino, czym dla Pani był ten projekt? Obsługę komputera znała Pani, ale czy w jakiś inny sposób poszerzył on Pani horyzonty?
Komentarze