Budowa elektrowni jądrowej będzie kosztowała – jak policzył premier – 100 miliardów złotych. Na razie nie wiadomo, jak ta gigantyczna inwestycja będzie finansowana. Rząd chce, żeby Amerykanie weszli ze swoim kapitałem i np. kupili 49 procent udziałów w nowej elektrowni.
Skąd zamierza wziąć pozostałe 51 proc.? Najpewniej z kredytów. Tyle że przy obecnym poziomie stóp procentowych ich koszt byłby niebotyczny. Dlatego w rządzie pojawił się pomysł powrotu do tak zwanej opłaty jądrowej, pomysłu dawnego Ministerstwa Energii sprzed 4 lat.
Gdyby jej wysokość ustalić np. na 10 zł miesięcznie doliczane co miesiąc do każdego rachunku, to rocznie państwo zebrałoby 2 miliardy złotych.
Punkty widzenia
W tej sytuacji zasadne wydaje się pytanie, czy finansowanie tak priorytetowej dla rządu i ważnej dla Polski inwestycji nie powinno być już ustalone i przyklepane?
Piotr Maciążek ze Strefainwestorow.pl, przypomina, że przez ostatnie 7 lat rząd nawet nie wspominał o finansowaniu gigantycznej inwestycji. Dopiero w styczniu tego roku w czasopiśmie SGH pojawił się artykuł 2 urzędników resortu klimatu i środowiska, którzy ogłosili model SaHo, spółdzielczy.
– Problem w tym, że jest to model czysto teoretyczny, nigdzie niewdrożony – czytamy w publikacji Infor.
Tymczasem w opinii Piotra Maciążka powinniśmy swoje plany opierać na rozwiązaniach, które sprawdziły się w innych krajach.
Z tym punktem widzenia nie zgadza się Maciej Lipka z Narodowego Centrum Badań Jądrowych. W jego opinii optymalny model powinien zmierzać do maksymalnego zaangażowania kapitału krajowego, żeby obniżyć jego koszt. – A takim jest SaHo – mówi w publikacji Infor.
Bartłomiej Derski z portalu WysokieNapiecie.pl jako dobry przykład myślenia o pieniądzach przywołuje Węgry, które najpierw ustaliły sposób finansowania, a dopiero potem podpisały kontrakt. Polska zrobiła dokładnie na odwrót. Jak zwykle.
Komentarze