Walkę o życie rozumiem przez cały okres rozwoju i życie człowieka. Od wsparcia tych, którzy ciężar trudnego życia mają przed sobą, aż do naturalnej śmierci. Niestety, państwo nie zabezpiecza w całości potrzeb, do których jest zobowiązane. Od 22 października obserwujemy tysiące młodych ludzi, również w Łomży, którzy protestują na ulicach przeciw potraktowaniu naszych kobiet przedmiotowo. Odebrano im prawo do decydowania o swoim życiu. Przyczyną stał się wyrok Trybunału Konstytucyjnego, który orzekł w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP. Stwierdza: „Prawo do przerywania ciąży na podstawie badań prenatalnych, które wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu jest niekonstytucyjne”.
Absolutnie niezrozumiałym jest, że w czasie zaostrzającej się pandemii, i przy kolejnych ograniczeniach, wprowadzonych przez Rząd RP, Trybunał Konstytucyjny zajął się sprawą, która w formie zawartego kompromisu funkcjonuje 27 lat. Jako nie prawnik dostrzegam, że wyrok TK jest wadliwy, zarówno formalnie, jak i merytorycznie, co wyraziło dwóch sędziów w zdaniu odrębnym.
Wniosek do TK złożyli posłowie większości parlamentarnej. Istniała możliwość uchylenia zaskarżonych przepisów w drodze legislacyjnej, bowiem od kilku lat w Sejmie na rozpoznanie czeka projekt ustawy obywatelskiej, który zakłada zaostrzenie prawa aborcyjnego.
Wykorzystanie Trybunału Konstytucyjnego do rozstrzygnięcia sprawy tak społecznie ważnej, wrażliwej, wymagającej debaty publicznej, może być traktowany, jako nadużycie prawa.
Na podstawie stwierdzeń ekspertów konstytucyjnych, nakaz ochrony życia z art. 38 Konstytucji, ma charakter ogólny, zobowiązujący państwo do działań pozytywnych. Walka o życie, to wsparcie faktyczne również osób żyjących, jak również w starszym wieku.
Istotą prawa jest przestrzeganie procedur. Istotna jest zasada wzajemnego zaufania między decydentami, a adresatami norm prawnych. W realiach demokratycznego państwa prawnego zaufanie powinno być budowane przede wszystkim przez władze publiczne, odpowiadające oczekiwaniom społecznym. Trybunał Konstytucyjny pominął całkowicie sytuację kobiety, która urodzi dziecko z nieodwracalnymi upośledzeniami. Pominięto godność kobiety, jako prawo gwarantowane w art. 30 Konstytucji i ochronę jej samej, o której mowa w art. 38 Konstytucji chroniącej płód, ale również życie matki. Konstytucja zakazuje nieludzkiego i poniżającego traktowania każdego człowieka; art. 40. Konstytucja zapewnia nam prawo do prywatności – art. 47.
W roku 2019 na podstawie statystyk na 1100 dokonanych aborcji, 1074 było dokonane z przyczyn nieodwracalnych uszkodzeń płodów. To są ludzkie nieszczęścia i dramaty. W tak ważnych i bardzo wrażliwych sprawach należy postępować bardzo delikatnie i roztropnie. Nie pospiesznie, i nie emocjonalnie, jak w przypadku postępowania polityków.
Naszą troską jest, jak należy traktować kobiety, szanować je same, ich godność, życie i zdrowie. Tak wiele przecież im zawdzięczamy. Polska jest krajem nie tylko dla mężczyzn.
Senior IV wieku Stanisław Kaseja
Komentarze