List pasterski Biskupa Łomżyńskiego przed 34. Pieszą Pielgrzymką Łomżyńską na Jasną Górę 1-13 sierpnia 2018

     wielu z Was planuje różnego rodzaju wyjazdy i zajęcia związane z wykorzystaniem czasu wolnego od obowiązków szkolnych i zawodowych. Z pewnością jest to okres ważny dla naszego życia osobistego, rodzinnego i społecznego. Możemy podczas tego czasu nabrać zdrowego dystansu do spraw codziennych, odnawiać nasze siły fizyczne i psychiczne, może także przyczynić się do poprawy stanu zdrowia. Jest to dobry czas, by zregenerować i odnowić także nasze życie duchowe, odświeżyć relację z Bogiem i spojrzeć na siebie i swoje życie z perspektywy Ewangelii. Dlatego pomocnym w dokonaniu tej odnowy chce też być Kościół, który zaprasza do wielu form rekolekcyjnych i formacyjnych.

     Zachęcam Was, Bracia i Siostry, by wykorzystać piękny letni okres do umocnienia życia religijnego. Spośród bogactwa propozycji pogłębiania i rozwijania życia Bożego w sobie, polecam szczególnie Wam, młodym naszym braciom i siostrom, niezwykłe rekolekcje w drodze wraz z Maryją, naszą najlepszą Matką. Zachęcam do wyruszenia na Jasną Górę, do Sanktuarium Królowej Polski w 34. Pieszej Pielgrzymce Łomżyńskiej. Jest to sprawdzona, niezwykle głęboka forma doświadczenia bliskości Boga i Jego Matki, a także dynamicznej i pięknej wspólnoty Kościoła w drodze.

     W tym roku pielgrzymować będziemy pod hasłem: „Jesteśmy napełnieni Duchem Świętym jak Maryja”. W czasie drogi poznawać będziemy Ducha Świętego jako Osobę oraz poznawać Jego dary otrzymane w sakramencie bierzmowania, które pozwalają nam żyć w wierze, „mężnie ją wyznawać i bronić jej”. Przykład życia Maryi, Jej współpracy z działaniem Ducha Świętego jest dla każdego chrześcijanina zarówno przykładem jak i zaproszeniem do naśladowania. Owoce działania łaski sakramentalnej przychodzą wtedy, gdy człowiek w swej wolności otwiera sie i daje się poprowadzić Duchowi Świętemu, tak jak stało się to w życiu Maryi. Dokonuje się to w ufnym i całkowitym powierzeniu się miłości Boga, wiąże się z pozostawieniem wygodnego, komfortowego, ciepłego i bezpiecznego środowiska naszej codzienności, które często sprawia, że stajemy sie ospali i zamknięci, zarówno na drugiego człowieka, jak i Boże natchnienia. Okazją do wyjścia z tego marazmu codzienności jest właśnie pielgrzymka.

     Wielu tych, którzy przeszli pątniczy szlak wraca na niego z powodu głębokich przeżyć i wielu łask, jakie otrzymali, zarówno pielgrzymując, jak też już po powrocie do swoich środowisk, w których żyją na co dzień. Są to ci sami ludzie, ale już nie tacy sami. Przekonują o tym ich liczne świadectwa dawane w rozmowach czy też w relacjach umieszczanych w mediach społecznościowych.

     Przemiana, jaka dokonuje się w człowieku podczas pielgrzymki jest wręcz namacalna. Przekonałem się o tym osobiście wielokrotnie rozmawiając z pątnikami na szlaku. Opowiadali oni o swoim życiu, o uzdrowieniach i zmianach, jakie zaszły w nich samych czy też ich bliskich. Z różnymi intencjami wyruszali na pielgrzymią drogę. Wielu prosiło Boga o zdrowie dla siebie lub kogoś z rodziny, o uwolnienie ojców i mężów z alkoholizmu, o ratowanie małżeństwa, nawrócenie dzieci, o potomstwo, którego od dawna pragnęli, o pracę czy łaskę przebaczenia w relacjach z innymi. Byli też tacy, którzy podjęli pielgrzymkę z wdzięczności za łaskę kochających rodziców i współmałżonków, uratowania życia czy pomyślnego zakończenia studiów. Nie brakowało również osób, które podjęły trud pątniczy, jako pokutę za własne błędy i grzechy lub też czynili pokutę w intencji bliskich, zgodnie z tym, do czego wzywała Maryja w swoich objawieniach w Fatimie.

     Choć motywy pielgrzymowania były różne, wszystkich łączyła miłość i ufność wobec Jezusa i Maryi oraz doświadczenie ludzkiej dobroci i życzliwości, jakiej doznawali na szlaku wędrówki zarówno od braci i sióstr pielgrzymów, jak i od gospodarzy goszczących pątników w swoich domach na postojach i noclegach. Motywów do wyruszenia na pielgrzymi szlak może być wiele. Każdy z nas może je znaleźć, jeśli tylko chce przyjrzeć się sobie głębiej z Bożej perspektywy.

     W tym roku również mamy dodatkowy, szczególny powód do podjęcia pielgrzymiego wysiłku. Jest nim dziękczynienie za odzyskaną 100 lat temu wolność naszej Ojczyzny, w której możemy dziś swobodnie mówić po polsku i po polsku się modlić. Ta wolność zdobyta została ofiarą krwi, cierpienia, pracy i modlitwy naszych przodków. Mamy więc powód, by okazać wdzięczność Bożej Opatrzności, ale jednocześnie musimy mieć świadomość, że ta wolność została nam dana i zadana – jak nauczał św. Jan Paweł II (homilia wygłoszona we Wrocławiu, 1.06.1997 r.). Mamy o nią dbać, umacniać i bronić jej przez modlitwę i uczciwe chrześcijańskie życie oparte na Ewangelii.

     W pielgrzymowaniu towarzyszyć nam będzie św. Stanisław Kostka – patron młodzieży, bowiem rok 2018 jest w Kościele w Polsce rokiem tego młodego, napełnionego Duchem Świętym, mężnego w wyznawaniu wiary, odważnego i dojrzałego duchowo, jak na swój wiek, syna polskiej ziemi. W swoim młodym życiu odbył pielgrzymkę do Rzymu prowadzony głosem powołania i świadomy tego, że „do wyższych rzeczy został stworzony”. Nie bał się niezrozumienia wśród rówieśników. Jego hart ducha, męstwo, a także niezwykła zażyłość z Matką Boża niech będą dla Was inspiracją do wyboru wartości, którym warto poświęcić życie niezależnie od tego, co mówi świat czy rówieśnicy żyjący jego duchem.

     Zachęcam, więc Was, młodzi diecezjanie do odważnego pójścia wzorem Waszego patrona na pielgrzymi szlak, aby tam zgłębić tajemnicę waszego powołania i poszukać odpowiedzi na najważniejsze pytania nurtujące młode serca. Starszych proszę o dobry przykład dojrzałego pielgrzyma o głębokiej pobożności i szlachetnym człowieczeństwie, które pociąga młodych poszukujących swego miejsca w świecie i w Kościele.

     Wszystkich, którzy z różnych względów nie mają możliwości pójścia na pielgrzymi szlak, zapraszam do duchowej łączności i wsparcia pątników poprzez uczestnictwo w modlitewnych spotkaniach Grupy Białej, a więc pielgrzymów duchowych. W ciągu dwóch sierpniowych tygodni będą oni gromadzić się w naszych parafiach w godzinie Apelu Jasnogórskiego, podejmując dzieło pielgrzymowania duchowego. Grupom tym patronuje wielki pielgrzym i wielki Polak, św. Jan Paweł II. Niech jego wstawiennictwo przyniesie błogosławione owoce pielgrzymiego trudu, zarówno tym idącym po drogach naszej Ojczyzny, jak i tym którzy duchowo zmierzać będą na Jasną Górę.

     Wszystkim pielgrzymom, dobroczyńcom, organizatorom 34. Pieszej Pielgrzymki Łomżyńskiej na Jasną Górę z serca błogosławię.