Anna Bereźnicka-Kalkowska urodziła się w Gdyni, w domu o tradycjach artystycznych (mama – rzeźbiarka, ojciec – artysta malarz). Ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Gdańsku (obecnie Akademia Sztuk Pięknych). Dyplom uzyskała w 1990 roku w pracowni prof. Kiejstuta Bereźnickiego.
Mieszka w Gdyni. Maluje obrazy i akwarele, tworzy ceramikę artystyczną. Do jej ulubionych tematów malarskich należą martwe natury. Komponuje je z przedmiotów, które wrosły w jej życie, naznaczając je wieloma emocjami i wspomnieniami. Sposób ich przedstawiania ujawnia wrażliwość, inwencję i wyczucie estetyczne artystki. Zachowując szacunek do tradycji gatunku wypracowała ona własną stylistykę i narrację (z nostalgiczną otoczką). Całość zespala kolor. W zależności od potrzeb kompozycji i stanów emocjonalnych autorki bywa on pastelowy lub intensywny, przydymiony lub połyskliwy, tworzy niepowtarzalny klimat i nastrój przedstawień. Artystka wielokrotnie prezentowała swoje prace w Trójmieście, wystawiała także m. in. w Poznaniu, Freiburgu, Ankum, Warszawie, Radomiu, Zielonej Górze, Berlinie. Są to wystawy zbiorowe oraz indywidualne, a także pokazy organizowane wspólnie z członkami rodziny, tak jak obecna prezentacja z córką Igą Kazimierą.
Iga Kazimiera Kalkowska urodziła się w 1989 roku w Gdańsku. Dyplom uzyskała w 2014 roku w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Rzeźby w pracowni prof. Katarzyny Józefowicz (specjalizacja – ceramika). Zajmuje się tkaniną artystyczną, rzeźbą oraz ceramiką. Obecnie studiuje w Szkole Wyższej Ateneum w Gdańsku na Podyplomowych Studiach Pedagogicznych.
W dorobku ma wystawy, plenery i warsztaty ceramiczne dla dzieci, dorosłych oraz seniorów. Jest stypendystką Marszałka Województwa Pomorskiego (2016). Na wystawie prezentuje prace mieszczące się w zakresie szeroko pojmowanej tkaniny artystycznej. Opracowała własną technikę ich tworzenia. Zszywa, splata, związuje paski z pociętych tkanin, przykleja skrawki i fragmenty materiałów o różnych fakturach i splotach, używa włóczki i sznurka oraz elementów pochodzących z gotowych ubrań i wyrobów tekstylnych. Powstają efektowne rzeźbiarskie formy o rozbudowanej strukturze i pastelowej kolorystyce (niekiedy używa czerni i czerwieni). Autorka nie opisuje świata w bezpośredni sposób, tworzy nowe jakości znaczeniowe o symbolicznej wymowie stosując metody bliskie autorom asamblaży (rodzaj artystycznej kompozycji przestrzennej z gotowych przedmiotów) i zachęca widza do poszukiwania własnych skojarzeń.
Komentarze