- Zawsze byłam typową dziewczyną z Łomży, która prze do przodu. Nigdy nie zapominam, że pochodzę z małego miasta. Szczycę się tym, bo tam rosną najmocniejsi ludzie - te słowa są świadectwem przywiązania i sympatii Hanki Bielickiej do jej rodzinnego miasta.
Hanka Bielicka, a właściwie Anna Weronika Bielicka, przyszła na świat 9 listopada 1915 roku w Kononowcach w guberni połtawskiej. Była aktorką, artystką estradową i romanistką. W młodym wieku zamieszkała w Łomży, gdzie skończyła gimnazjum żeńskie im. Marii Konopnickiej. Prawie cały okres dwudziestolecia międzywojennego spędziła w Łomży, ale nawet mieszkając poza granicami miasta, utożsamiała się z nim, jego mieszkańcami i środowiskiem kulturalnym. W 1939 roku ukończyła studia na Uniwersytecie Warszawskim na Wydziale Filologii Romańskiej. Jako aktorka zadebiutowała również w 1939 roku. W okresie wojennym współpracowała z polskim teatrem „Pohulanka” w Wilnie, natomiast po 1945 roku z teatrem warszawskim, łódzkim i białostockim. Bielicka najbardziej zasłynęła dzięki kabaretowej postaci Dziuni Pietrusińskiej, która komentowała paradoksy rzeczywistości „paniusi miejsko-wiejskiej z dość poważnie zmąconym poczuciem własnych korzeni”. Zagrała także w ponad 20 filmach, m.in. w „Celulozie”, „Cafe pod Minogą”, „Zakazanych piosenkach” i „Małżeństwie z rozsądku” oraz wielu serialach, m.in. „Wojnie domowej” i „Badziewiakach”.
9 marca 2006 roku przeszła poważną operację tętniaka aorty, po której jeszcze tego samego dnia zmarła. Pogrzeb łomżyńskiej artystki odbył się 16 marca. Została pochowana na warszawskich Starych Powązkach. Na ulicy Farnej w Łomży stanęła ławeczka, upamiętniająca aktorkę. Uroczyste odsłonięcie pomnika nastąpiło rok po śmierci artystki 11 listopada 2007 roku.
Hanka Bielicka wciąż kojarzona jest z bogato zdobionymi kapeluszami, bez których nie pokazywała się publicznie oraz z estradowymi monologami. Zawsze podkreślała, że źródłem jej życiowego szczęścia i powodzenia było przede wszystkim udane dzieciństwo, które spędziła w Łomży.
Komentarze